از آدمایی که مدام بقیه رو بر اساس تصور ذهنیشون قضاوت می کنن بیزارم و مطمئنم که این افراد توی زندگیشون شکست اجتماعی میخورن!
پیشرفت محصولات دیجیتال به حدی رسیده که هر روز باید منتظر یه خبر جدید در حوزه ی فناوری و تکنولوژی باشیم. طولی نمی کشه که تمام این لپ تاپ ها و موبایل ها و تبلت ها و دوربین ها و غیره و غیره جای خودشون رو به وسایلی میدن که اصلا احتیاج نباشه حملشون کرد!
وقتی به این تکنولوژی برسیم، می خندیم به الان خودمون. میگیم چه آدمای بدبختی بودیم! مجبور بودیم یه وسیله ی 100-700 گرمی با خودمون حمل کنیم! عجب بیچاره هایی! قسمت تراژدیک این قضیه، دقیقا زمانیه که میخوایم برای نسل آینده توضیح بدیم جوانی خودمون رو چطوری گذروندیم! مثلا به بچمون بگیم تمام عمر من پای یک وسیله ی دیجیتالی منقوص گذشت!
حالا همه ی اینها چه ربطی به عنوان متن داشت!؟ "چطوری بی معرفت؟" جمله ایه که من اخیرا بار ها و بار ها میشنوم! چرا تو گروه حرف نمیزنی؟ چرا نیستت؟ چرا زنگ نمیزنی؟ چرا اس ام اس نمیدی؟!
بی معرفتی یعنی چی؟! واقعا منظورمون از گفتن این کلمه چیه!؟ آیا اگه کسی به هزار و یک دلیل سرش شلوغ باشه و نتونه هر دقیقه آویزون شبکه های اجتماعی باشه بی معرفته؟! با معرفت بودن واقعا یعنی سلام و احوالپرسی تصنعی و عزیزم و قربونت برم های الکی و جوک فرستادن و نشر اکاذیب توی گروه های مختلف؟
اگه اینطوریه، من ترجیح میدم همون بی معرفت باشم!!! بی معرفتی که هر وقت بهش زنگ زدین که بیا بریم بیرون بیاد،هر وقت کمکی خواستین حاضر باشه هر کاری از دستش برمیاد انجام بده، وقتی کنارتونه سعی کنه هر کاری میتونه انجام بده تا بهتون خوش بگذره، هر وقت تو موقعیت سختی قرار گرفتین در کنارتون باشه، پایه ی تمام دیونه بازی ها و مسافرتا و تفریحاتتون باشه، همراه غم ها و تنهاییتون باشه.
من ترجیح میدم چنین بی معرفتی باشم تا اینکه با معرفتی باشم که از روی بی کاری و برای پر کردن وقتم صبح تا شب تو گروه های مختلف دلتونو به حرف های محبت آمیزی خوش کنم که حتی نویسنده ی اون جمله ها من نیستم! جمله هایی که با چهار تا خط کد ساده میتونم هزار تاشو بدون اینکه بخونم هر روز براتون فوروارد کنم!!! اگه دنبال همچین دوستی هستین، شمایی که دوستیتون به چت تو گروه و اس ام اس بازی ختم میشه، لطفا برید روی اسم من و دکمه ی بلاک رو فشار بدید که خودتون رو از دست دوست بی معرفتی مثل من خلاص کنید!!!!
و پرکاری روز ها همچنان ادامه دارد...
+ coming soon with new post!
:)))))
امسال عید 4 تا ماهی خریده بودیم. یکیشان که قبل از عید دار فانی را وداع گفت. دو تای دیگر هم هفته ی اول عید تمام نشده بود، به جسم بی جان شناور روی آب تبدیل شدند. از آن چهار ماهی یک ماهی مانده بود ته آن تنگ کم آب که آن هم دمش فلج شده بود.
دمش که فلج بود و یک وری وسط تنگ شناور مانده بود و شکمش هم باد کرده بود. حتی کسی رغبت نمی کرد که آبش را عوض کند. همانطور یک گوشه ی خانه رهایش کرده بودیم تا او هم بمیرد!!!
الان 3 ماه گذشته، ماهی فلج هنوز هم زنده است! حالا دمش هم خوب شده و شنا می کند. توی تنگ مانور می دهد برای خودش و اوضاعش رو به راه است.
من زندگی را از ماهی فلج آموختم! ممکن است آدم فلج باشد، تنها باشد، توی باتلاق باشد، اما هنوز هم برای زندگی امید هست...
این روز ها انقدر پرمشغله اند که پرمشغله انقدر نیست!
به طرز عجیبی از سیستم 6-8 به سیستم 0-7 تغییر حالت دادم!
بالاخره تابستون اومد! واقعا این تابستون یکی از لازم ترین تابستون های زندگیمه!