میخوام آدرس این وبلاگو به سه نفر دیگه که از صمیمى ترین ها هستن بدم. نمیدونم چرا ولى یهو این تصمیمو گرفتم! نمیدونم بعد از خوندن این مطالب نظرشون چقدر راجع به من تغییر مى کنه، خوب تر میشه یا بدتر یا اصلا تغییر نمى کنه!
آدمیزاد باید یک جایی را داشته باشد که همه ی گوشه نویس هایش را بردارد و بگذارد آنجا. من هم گوشه نویس هایم را آورده ام اینجا که اگر کسی هر از گاهی از اینجا عبور کرد بینشان قدم بزند و زیر و رویشان کند و دستی رویشان بکشد تا گرد و غبار آنها را نپوشاند. اگر از اینجا رد شدید و حوصله تان یاری کرد، نظری بنویسید یا پیشنهادی یا انتقادی و یا حتی سکوتی...