نوع خاصی از تنظیم دوربین نیست! یا نور پردازی خاص یا هیچ عامل فیزیکی دیگر! فقط کافیست بدانید تا کسی را دوست نداشته باشید نمی توانید پرتره خوبی از او بگیرید! قطعا همان دوست داشتن است که دست آدم را روی بی نقص ترین زاویه تنظیم می کند...
آدمیزاد باید یک جایی را داشته باشد که همه ی گوشه نویس هایش را بردارد و بگذارد آنجا. من هم گوشه نویس هایم را آورده ام اینجا که اگر کسی هر از گاهی از اینجا عبور کرد بینشان قدم بزند و زیر و رویشان کند و دستی رویشان بکشد تا گرد و غبار آنها را نپوشاند. اگر از اینجا رد شدید و حوصله تان یاری کرد، نظری بنویسید یا پیشنهادی یا انتقادی و یا حتی سکوتی...
